In de Achterhoek kijkt iedereen naar elkaar om
Dat zegt Heddy van Essen, wijkverpleegkundige in het team Hengelo – Keijenborg. Zij werkte 30 jaar als wijkverpleegkundige in het Gooi. Omdat haar familie en een vriendin hier woonden, heeft ze het Gooi verruild voor de mooie Achterhoek. Sinds mei vorig jaar werkt ze bij Sensire. Een bewuste keuze. Samen met één van haar klanten, meneer Teske, praat ze over hoe we hier in de Achterhoek, en bij Sensire, naar elkaar omkijken.
Heddy: “Ik werk al sinds mijn 18de in de zorg. Niet omdat ik dat van kinds af aan al wilde, maar omdat het van mijn moeder moest. Daar was niets mis mee, want ik zag het als een manier om zelfstandig en ‘harder’ te worden. Mijn roeping om voor mensen te zorgen is in al die jaren steeds meer gegroeid. Ik heb wel echt een zorg-hart. Eerder draaide het vooral om zorgen voor en het verplegen van iemand met een ziekte om ervoor te zorgen dat iemand beter wordt. Bij Sensire staat de ziekte niet centraal, maar staat klantgeluk hoog in het vaandel. Ik draag er graag aan bij dat iemand gewoon zijn leven kan blijven leiden. Ik denk mee over welke zorg iemand dan nodig heeft. En hoe familie, maar ook andere mensen in het netwerk een rol kunnen spelen. Daarbij valt het me op dat er sowieso veel naar elkaar wordt omgekeken hier in de Achterhoek. Vindt u dat ook meneer?”
“Ik blijf graag zelfstandig, daarom vind ik het fijn dat zij me moed inspreken.”
Meneer Teske: “Ja, iedereen is hier wel begaan met elkaar. Buurtgenoten komen weleens naar me toe en vragen dan even hoe het met me gaat. En een tijdje geleden zakte ik ineens in elkaar tijdens het barbecueën. Dat was even schrikken. Maar meteen werd door buren hulp ingeschakeld en werd mijn vrouw opgevangen. Echt heel netjes hoe mensen zo voor je klaar staan. Zeker als je alleen bent. Wij hebben geen familie in de buurt en kenden eerst niemand. Nu kennen we al een paar buren, en sinds een paar maanden heb ik ook de verpleegkundigen van Sensire leren kennen. En dat is heel fijn. Want ik heb wat lichamelijke ongemakken en raak daardoor gauw in paniek. De verpleegkundigen van Sensire verzorgen mij niet alleen, ze stellen mij ook gerust. Ze laten je weten dat ze er altijd zullen zijn. Maar ik blijf ook graag zelfstandig. Daarom vind ik het fijn dat ze me meehelpen maar ook moed inspreken, zodat ik weet ‘het gaat goed’. Ik weet daardoor dat ik gewoon zolang het nog kan mijn moestuin in kan en kan knutselen met het maken van tassen en leren hoesjes. Want dat doe ik graag.”
“Het is goed een keer af te wijken van het systeem wat je gewend bent.”
Heddy: “Dat is ook juist goed. Die regie zou ook zoveel mogelijk bij klanten zelf moeten liggen. We kijken niet naar wat iemand niet meer kan, maar vooral naar wat iemand nog wel kan. Met hulp van familie. Het klantgeluk draait dan niet alleen om de klant zelf, maar ook het gezin of de familie. Mevrouw Teske zorgt bijvoorbeeld waar zij kan voor haar man. Omdat ze zelf graag iedere ochtend wil zwemmen hebben we het erover hoe we hierin kunnen ondersteunen. Iets waar ik vroeger misschien niet zo snel aan gedacht zou hebben. Daarom is het goed een keer af te wijken van het systeem van werken wat je gewend bent. Ik dacht met mijn 30 jaar ervaring dat ik misschien wel wat in te brengen had. Dat heb ik natuurlijk ook, maar veel dingen zijn nieuw. Ik leer zó veel van mijn collega’s. De manier waarop er bij Sensire gewerkt wordt, vind ik erg vooruitstrevend. De teams zijn heel breed inzetbaar en leren van elkaars expertise. En de kennis is goed over de organisatie uitgesmeerd. De samenwerking met een overkoepelend medisch technisch team is erg prettig, er zijn specialisten voor wond, long, stoma en noem maar op.”
